ÖTEKİ


Bana ötekini söyle sana kim olduğunu söyleyeyim!

                   


Bana arkadaşını söyle sana kim olduğunu söyleyeyim klişesinin modern yorumu bu olsa gerek. Zamanın dostluk,arkadaşlık,ilişkilerinin menfaat birlikteliklerine (karşılıklı tatmin duygusuna dayanan tüketim kardeşliğine) evrilmesinden mütevellit,belki de hümanist düşüncenin gönüllerimize kadar işlediğinin bir göstergesi olarak ara sıra içimize doğan o "tüm insanlığı kucaklama,kainatı kurtarma" isteği bizi nereye götürür? Gönül gerçekten de Yunus Emre'nin dediği gibi herkesi sevebilir,"Yaradılan herşeyi hoş görebilir" mi?
 
Eşyanın hakikatine ermişse evet,değilse hayır.
Eşyayı 'kendiliğinden' ötürü sevmeyi dahi beceremiyorken, hangi hakikatten bahsediyoruz, hangimizde bu yükü taşıtabilecek yürek var?

Sevgi yüktür.Bir insanı gönlünde taşımak,orada tutabilmek için sabır gerekir,merhamet gerekir,şefkat gerekir.Gün olur kan gerekir,can gerekir.Öylesine bir insanı sevemeyiz.Önümüze çıkan herşeyi sevmeye kalkarsak koca koca sevdaların altında ezilmeye başlarız.
Ne diyor Zarifoğlu" Sevmek de yorulur." Gönül yorulur sevmekten. Kimi sevdiğini bilmeyen,kime tutulduğunu fark edemeyen gönül daha çok yorulur. Bir de üstüne sevgi 'vermek' ister.İçimizde yer edinmiş tüm sevgiler bizden bir şeyler götürür.Kime hangi parçamızı dağıtıyoruz,hangi hissiyatımızı kimle paylaşıyoruz?

Her şeyi sevelim derken ötekimizi kaybettik.'Biz' değerliydi önceden.Biz kimiz bilmiyoruz artık. Herkes biz oldu herkes bizden oldu.
"... bizden değildir." hadis-i şerifleri  zihnimizde nasıl bir biz kavramı şekillendiriyor, kimi içeri alıp kimi dışarıda bırakıyor düşünüyor muyuz hiç?
Sahip olduğumuz ötekiler bizi ayakta tutar, ötekimiz ne kadar sağlamsa o kadar şahsiyet sahibi oluruz.Şimdi salıncak gibi kalplerimiz,kuş gibi düşüncelerimiz var. Esen her rüzgar,vuran her dalga yeni kimliklerin içine sokup çıkarıyor bizi.

                       

Şimdi duralım ve soralım kendimize; bir ötekiye sahip olmak mücadele etmeyi gerektiriyordu ve mücadele etmekten korktuk, zaten buna dermanımızda yoktu çok yoğunduk,yorgunduk? Ya da kendimizi yeterince ciddiye almamıştık,ne de olsa öylesine yaşıyor öylesine ölüyorduk?

Artık bizi biz yapan kimliklerimizi tanıma,sınırlarımızı çizme vakti.Sınır çizmek,sınıra diken ekmek değildir elbette,hayatta bir yer edinmek için harekete geçmektir.
Velhasılı kelam şimdiye kadar mahalle baskısı,toplum yargısı,ona buna şirin görünme çabası yüzünden söyleyemediğimiz tüm ötekilerimize haykıralım ve 'biz' olmanın huzuruna erelim hep birlikte ' aman kardeşim sen şöyle biraz öte dur'. 
                                                                                                                   
 Selametle.


Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Mahmûd Sâmi Ramazanoğlu (K.S.)

Resim
HAYATI “Bir gün Hızır -aleyhisselâm-, evlerinin kapısına gelerek, hizmetçi kadın vâsıtasıyla muhtereme vâlideyi (Sâmi Efendi’nin annesini) kapıya çağırır. Her ne kadar vâlide hanım; –Kızım, ne isterse ver! tembihinde bulunsa da ziyaretçi; –Hayır muhakkak kendisi ile görüşmem lâzım! diye ısrar edince, mecbûren kapının arkasına gizlenerek: –Buyurun! der. Hızır -aleyhisselâm-: –Kızım, hâmile olduğunu biliyor musun? Senin vâsıtanla büyük bir insan dünyaya gelecek ve sol eğe kemiği üzerinde büyükçe bir ben bulunacak, uzun müddet İslâm’a hizmet edecek. Bu müddet zarfında haram ve helâle dikkatli ol ve ismini de «Mahmud Sâmi» koy! müjdesini verir ve teberrüken bir gömlek ister. Gömlek getirilinceye kadar ortadan kaybolur.” Mahmûd Sâmi Ramazanoğlu, 1892 yılında Adana'da dünyaya gelmiştir. Babası tarihte Ramazanoğulları diye bilinen âileden Müctebâ Bey, annesi ise Ümmügülsüm Hanım'dır. İlk ve orta okul eğitimini memleketi Adana’d...
Devamı

Boykot'a nereden başlasak?

Resim
Kapsamlı bir boykot kararı almıştık. Bu boykotun nasıl olacağı ve etkilerinden bahsetme ihtiyacı hissettik çünkü bugüne kadar bir çoğumuz böyle bir boykotun yaptırımı olmayacağını düşündük. Peki boykot nasıl yapılır? Boykot temel olarak belli bir kuruluşun, kurumun ya da devletin hizmetlerini ya da ona destek veren kuruluş hizmetlerini almamak, kullanmamak ve bu konuda yerel merciilere baskı kurmak üzerinden yürür. Siz bir kutu kolayı almayarak boykotun ilk adımını atarsınız. Fakat boykot sadece bundan ibaret değildir, üzerinize düşen de bununla sınırlı değildir. O kutuyu almadığınız gibi, o kutunun yan ürünleri, aynı şirkete ait diğer tüm ürünleri boykot etmek bir kere şarttır. Örneğin ben Coca Cola içmiyorum, boykot ediyorum diyip, Fanta, Sprite gibi diğer içecekleri, Damla Su'yu satın almak, boykot etmek değildir. Boykotun asıl noktası, büyük bir kitleyle birlikte belli şirketleri sıkı bir şekilde protesto etmekten geçer. 1000 kişi sadece Coca-colayı, 2000...
Devamı

Bir Kitap: Dokuz Yüz Katlı İnsan

Resim
‘İnsani değerlerin güneşin altındaki buz gibi eridiği yüzyılımızda, insanın KİM olduğu ve sıkışıp kaldığı ontolojik dar alanlardan nasıl çıkabileceğini anlamak ve anlatmak öncelikli bir gaye haline geldi.’ İnsanı insana anlatmak…. Unuttuğumuz kendimizi bize tanıtmak…. Uzaklaştığımız benliğimize yeniden yaklaşmak….. Dürüst olalım ki kitabın içindekiler kısmını açtığımızda hatta oraya bile gelmeden kapağına baktığımızda bize anlamsız gelen bir sürü kelime, terim kavramla karşılaşıyoruz. Bizi bize anlatmaya çalışan bu eseri anlayamayacağımız önyargısıyla çeviriyoruz sayfaları. Belki felsefe veya psikolojiyle, belki de tasavvufla daha önce bir şekilde tanışmış kişiler tanıdık terimler göreceklerdir. Ama onlara bile uzak gelen bir sürü şey olacağına inanıyorum. Ama bilen bilmeyen herkese tanıdık gelecek bir şeyler var.Anlamasak da hissedebileceğimiz,bir yerlerden tanıdık gelen…. Tanıdık evet. Biziz o tanıdık gelen şey. Anlamaya başladığımız şeyler ki...
Devamı